Yoksunluk Şiiri - Abdullah Bedeloğlu

VUSLAT
Şu hasretim vuslata dönmüyor
Gözlerime gözlerin doğmuyor
Duyguların sevgi haz vermiyor
Mahrumiyet, ayrılık bitmiyor.

Böyle bir dünyayı ne yapayım?
Yollara umutla bakılmıyor.
Saçılan tohumlar çimlenmiyor.
Suların zehirli dert veriyor.

Dünyamı doldurmayan sevgiyi
Güneşi doğdurmayan bir reyi
Yâri ihya etmeyen ilkeyi
İstemem yok olsun daha iyi!
Abdullah Bedeloğlu