Yoksunluk Şiiri - Kaşif Feridun Manav

Sensiz yaşamak, beni deli ediyor,
Kalp atışlarımda, kelebekler dans ediyor,
Göz bebeklerinde, sevdamın renkleri dolaşıyor,
Sensiz yaşamak neymiş, gel sen bana sor.

Hasret rüzgarını estiriyor,
Teninin kokusu rüzgarı sarıyor,
Kalbimsensizliğe dayanmıyor,
Hayat hasreti, gel sen bana sor.

Gözlerim kimi görse, aklım sen sanıyor,
Her gece yıldızlar seni bana anlatıyor,
Ne seviyorsun ne de sevdiriyor,
Gülüm sensizliği gel sen bana sor.

Kulaklarımda hala sesin çınlıyor,
Yüzümün şekli, bir tek gülüşüne bakıyor,
Gönlüm kuş olmuş seni arıyor,
Sevdam sensizliği, gel sen bana sor.

Dünya'mın içinde fırtınalar esiyor,
Kalbim gözü kapalı ağlıyor,
Bülbüller şarkımızı ezbere biliyor,
Dünya'm sensizliği gel sen bana sor.

Meleksiz hayal kurulmuyor,
Senin için dualar dile geliyor,
Tanıyanlar seni bana gösteriyor,
Meleğim sensizliği gel sen bana sor.

Ellerin yüzümü okşuyor,
Sözlerin kalem gibi aklıma işleniyor,
Özlemlerim beni sensiz bırakmıyor,
Bulutlar akıp giden zamanı gel sen bana sor.