Yoksunluğun olmadığı zamanlar.

Çocuktum, herkesi iyi bilirdim.
Kötülüğün gölgesinin düşmediği zamanlar da büyüdüm ben.
Yoksulluğun hat safhasından geçip,
Yoksunluğun olmadığı zamanlar..
Saygı vardı, edebi ile konuşma vardı o zamanlar.
Konuşmak kadar etkili bir lisanı vardı büyüklerimizin,
Göz bakışı ile düzelen hal ve tavırlarımız.
Bayramdan bayrama gördüğümüz yeni fistanlardı;
Yatağımızın altına koyduğumuz yeni ayakkabılarımızdı
Rüyalarımızın konukları..
Şimdi herkesin var tuzu,
Kaybetmişiz lakin o ruhu..