Yoksun Zaman Sancısı Şiiri - Vedat Koparan

Bu yürek ağrım yok mu?
Çoklu yalnızlıklar büyütür
Özleminde yoksunluğunla
Biz hiç kavuşamadık anne
Göç kuşların çığlığında
Göçmendik biz ey insanlar
Konaklayacağı yeri bilmeyen
Birer yönsüz garip yolcuyduk
Körfezde imbat akşamları türküsünde
Kırık bir dalga gibi
Dalgın suya bakıp giden gözlerimizde
Lodos rüzgârı eserdi yollarımıza
Savrulup durduk
Yitik zamanın anaforunda
Oysa öyle çok istedim
Hep yanımda olmanı
Birlikte yaşlanıp söylenseydi
Seninle bir sevda masalı
Koklamak isterdim
Direncini yitiren
Yılları ağartan saçlarını
Günaydınla ela güzeli gözlerinde
Uyandırmak isterdim güneşi
Şimdi bu içimi acıtan
Uzun zamanın yoksunluğunda
Geceler geceden
Yıldızlar pusta ay kaçakta
Günler gecelerden kara
Mevsimler mevsimsiz sancı
Erken açıyor akasyalar
Birden borana tulup kuruyor
Sen canım annem
Uzak yakın sevdam
Bayram sevinçleri biriktiriyorum
Etme gel diye
Çocuk gözlerinde
Ve sensiz geçen yıllarda
Ne sen yaşadın seni bende
Ne ben yaşadım beni sende
Sen ki;
Yaşayamadığım çocukluğumsun

Bitmedi…

Vedat koparan 14.02.2009