Yoksun Yine Şiiri - Ali Özkan Asafoğulları

Yine yoksun... Yoksun yine...
İnci inci yağmur taneleri dökülüyor,
Tanrı’nın gözlerinden
Hafif bir rüzgarla sarmaş-dolaş
Hafif bir rüzgarla kucak kucağa
Sağnak altında sarhoş adamlar
Kimsesiz kadınlar
Evsiz barksız çocuklar, ağlıyor aralarda...
Bursa sağnak altında...

Yine yoksun... Yoksun yine...
Nerelerdesin,
Hangi cehennemde?
Sağnak altında tutmak istiyorum ellerini
Gözlerini sağnak altında görmek
Islak saçlarınla bağrıma basmak
Sağnak altında alnından öpmek...

Yine yoksun... Yoksun yine...
Seni benden koparan,
hain mesafeleri lanetliyorum, için için...
Sevdiğim, aşkım için...

Yine yoksun... Yoksun yine...
Ağaçlar yapraklarını döktüler
Yağmurdan evvel...
Sarı bir gölge gibi
Yollarda dolaştı hüzün...

Yine yoksun... Yoksun yine...
Umutlarım kırık dökük
Daha kaç yıl sürecek bu bekleyişlerim
Seni böyle delice özleyişlerim
Böyle kaç sağnak daha görecek yüreğim
Kaç güz geçecek...

Yine yoksun... Yoksun yine...
Hey be koca şehir...
İstanbul’un kan kadeşi
Sen de mi ha?
Sen de mi salacaktın beni sevdaya
Sen de mi pranga vuracaktın ayaklarıma
Ulan, öldürmedin ya hüznümü
Güldürmedin ya yüzümü
Ulan be Bursa..
Ulan...
Alacağın olsun senin...

Bursa, 30 Eylül 1998