Sen gidince tüm şehir gitti sanki ardından…
Giderken sen gülümsüyordun…
Ardına bakmadan…
Öylece gidiyordun…
Sen gülümsüyordun…
Ve en önemlisi gidiyordun…
Sen uzaklaştıkça ben eksiliyordum…
Sen uzaklaştıkça…
Ben ağlıyordum…
Döneceğini bilmek bile rahatlatmıyor artık beni…
Ve şimdi…
Ait olduğun yerdesin…
Ve sen…
Çok uzaklara aitsin…
Avunmak istedi yüreğim…
Gözlerim dalıyordu,görebildiğim en uzak noktaya…
Haddini aşsa hani,işte tam oradasın! ...
İşte şu dağların ardında!
Ardının da çok uzağında! ...
Ama döneceksin ya…
Bir gün döneceksin ya…
Neden zor geliyor bu uzaklıklar bana bilmem! ...
Belki de gün geçtikçe bu hayata güvenemediğimden…
Yollara…
Zamana…
Korktuğumdan bu hayattan gün geçtikçe…
Hani olsan en yanımda…
Elimi uzattığım an sana dokunsam…
Ama döneceksin ya…
Hani avunabilsem bununla da…
Hani avunabilsem…
Kayıt Tarihi : 20.1.2007 17:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!