Yoksun Ya Şiiri - Muharrem Abut

Yoksun ya, içime doluyorsun, nefessiz kalıyorum.
Güneşime perdeler çekiliyor,
Geceler bir türlü bitmek bilmiyor.
Yoksun ya, kül tablam ağzına kadar izmarit doluyor.
Birileri ellerimi bağlayıp,
Diğeri göğsümün üstüne oturuyor;
Bir sağıma, bir soluma sürekli tokatlar indiriyorlar.
Yoksun ya, nedeni senli ağlama nöbetleri geçiriyorum.
Geceler karanlık,
Bütün denizler coşmuş,
Bütün dalgalar üzerime üzerime saldırıyor.
Yoksun ya, bütün bağlı köpekleri çözmüşler zincirlerinden, 
Tüm dişlerini var güçleriyle bedenime geçiriyorlar.
Yoksun ya, bütün bir şehir cayır cayır yanıyor,
Bütün sokak lambaları kova kova ateş taşıyor bu yangına.
Yoksun ya, ay başımın üstüne düştü düşecek,
Yıldızlar çıldırmış olmalı parlamıyorlar.
Yoksun ya, ellerim çok üşüyor,
Çiçekler açmıyor kırlarda.
Yoksun ya, aklım kalbime;
Kalbim, aklıma söz geçiremiyor.
Yoksun ya, düşmanım dünyaya,
Bir savaşta ben çıkaracak,
Yuvarlağı yörüngesinden sökeceğim.
Başka türlüsü mümkün değil, Yoksa seni aklımdan çıkaramayacağım.
Ya aklımı oynatacağım ya da bu dünyayı yakacağım...