Her yağmur sonrası çıkan gökkuşağımın,
solmayan renklerisin.
Tüm aşıkların altından geçtiğini sandığı,
Yedi renkli bir cümbüşün içinde kaybolmak gibi.
Yoksun İşte...
Aynı yöne dönen dünyamın, kaybolan düzenisin.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
-Yoksun sen! - Böylemi güzel anlatılır insanın yüreğinde ve düşüncelere var olup yanında olamayanın yokluğu.Yokluk değil bu yüreğinizin bütün katmanlarını sarmalamış bir varlık bu yoksun dediğinizin...
Yüreğinize sağlık.
Her ne kadar 'Yoksun Sen!' desede Osman Türkmen , içinde bir yerlerde var gibi hep...
Yüreğinize sağlık
Öykü
Bitmek bilmeyen sensizliğimin, derin boşluğusun.
Gözümün bebeklerinde alev alev yanan,
Kalbi kör, duyguları sağır bir beklenti gibi.
Yoksun İşte...
Yoksun Sen!...Tebrikler...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta