Yoksun Sen Şiiri - Recep Metin Yerdelen

Üzerime yıkıp bütün geçmişi
böyle çekip nereye gittin,
Neden böyle çekip te gitmek,
Hani sözler vardı birbirimize,
Aylar geçti aradan,
Sen yoksun, yosun artık,
Sana seslendiğim geceler,
Ellerim hala gökyüzünde,
Bir kum tanesi oldu aşlımız,
Göz yaşlarımla yıkanmış,
Yanık bir yürekte adandığımız,.
Biliyorum artık gelmeyeceksin,
Aylar yıllar oldu,
Eminim beni çoktan unuttun,
Adın kayboldu yalnız kollarım,
Küçük kağıtlarda şiirler,
Resimlerim bana seslenen,
cebimde o küçük mendilin,
Bir İstanbul aklımda kalan,
anlamsız bir hayat
Bin bir azap yüreğimde,
ben bir deli hatta zavallı,
Aş dilencisi gibi sokaklarda,
sen yoksun, yoksun artık,
Keşke hiç tanımasaydım seni,

yasak dilekler ve hepsi kabahat,
Sessizce bitseydi sevdamız,
Yıllara meydan okuyan,
kulağına şiirler okusaydım,
Sen saçlarımı okşarken,
Elin elimde olsaydı,
Yüreğin ise gözlerimde,
yansaydım ateşinle o an,
sen bıksan da mutluluktan
ben seninleydim,
Bir beni sevdiğini bilseydim.
bana canım, seviyorum deseydin
Bir kere bin kere söyleseydin
ben böyle olmazdım,
yanmazdım bensiz gitmeseydin....
bir gittiğin günden tek kalan
bir günah beklide yaşanmamış yasak
yanımda olsan biz var olmasak,
ağlasak sessizce olsun kavuşmazsak
Bütün yeminlerden uzak olsak,
sarılsak sımsıkı sevdamıza
öylece kala kalsak...
Ama sen gittin..
kim bilir kimleri soktun gecelerine
bir ıslak yağmur gibi sessizlikte
Kim bilir hangi ellere düştün,
onlarca yalanların pençesinde bölündün,
belki bir gün beklide bir gece
hiç olmayan bir saatte,
beklemezken seni gelirsin geri,
ben bıraktığın yerde beklerim seni,
Ama sen yoksun, yoksun sen…