Yoksun Sen Şiiri - Azize Uzun

bu şehir ölü insanların yaşadığı bir kent artık
yer gök kapkara bulut
kapkara ceset
masamın üstüne çökmüş en ağır hüzün
yoksun sen

kanlı bir sahnede kanlı bir oyun
perde açılınca nasıl bulurum gözlerini
üzerimde allı pullu bir kostüm
son provamı yapıyorum aynada
başımda bir fransız şapkası
tüylerinden gözyaşı akıyor
yoksun sen

artık zavallı bir kediyim gittiğin sokaklarda
artık duraklar bomboş
savaş sonrası
bütün satıcılar senin adınla bağırıyor
afişlerde senin yüzün
ağlamaklı
şimdi nasıl silerim bu şehirden izlerini
yoksun sen