Yoksun mavide Şiiri - Orhan Özçelik

Birden esen bir rüzgar,
Dağıtıyor sisleri yavaşça.
Belirsizlik belirginleşiyor,
Ortaya çıkıyor her hali.
Belli olmayan köşeleri,
Karanlıkta kalan yerleri,
Görünmeyen derinlikleri.

Ve işte karşımda uçsuz bucaksız,
Netleşmiş bir sensizlğin resmi.
Çerçevesinden başlıyor yokluğun,
Orta yerine kadar yoksun tablonun.
Bağlanmış umutların arasında,
Özlemlerin bile en karasında.
Boynum kalmışken idam sehpasında,
Yoksun ne mavide ne sarısında.

Asıldığın hiç bir yerde,
Kazıldığın kalbimin her köşesinde.
Bilinmezlerin her karesinde,
Yoksun,sadece yoksun.

Yüreğimde beyaz köpük dalgaydın,
İçimde her akıntıda,her koydaydın.
Sen her zaman oradaydın,
Sen şehr-i mavide bir dünyaydın.
Yakındın,ellerimin ucunda,
Uzansam dokunacaktım saçlarına.
S.en diye yazmıştım seni içime,
Sadece sen ve senin her halin.