Sensizliğe beni alıştı sanma!
Bu gün boynu bükük, mahzun bıraktın
Çalar diye kapı bekledim amma
Sevdiğim kendinden yoksun bıraktın
Laf anlamaz tavrın yetti başıma
Zehir katma artık tatlı aşıma
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Karacaoğlan mı okudum yoksa 21.yüzyılın genç bir yüreğini mi? Okadar haz verdi ki dönüp dönüp bir daha okudum.Bu kalem duygu ile ozanlığı bütünleştirip güzel eserler sunuyor.Yarenin ırağında hasretin süzgecinden özlemi ve sitemi birlikte süzmenin ustalığı bu işte.Yaşı genç ama şiir yüreği olgunluğu yakalamıuş can kardeşime tebrik selam ve sevgiler gönderiyorum.kalemin kavi bahtın ak tahtın yüce olsun İsa can.
Güzel, vezinli dizeler,
Kutluyorum.
En son omuzlara alınmış gördüm
Ucundan tutmaya sıraya girdim
Yalnızlığı görüp ben de büründüm
Yoksun bırakıyor çekip gidenler.
.........
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta