Sensizliğe beni alıştı sanma!
Bu gün boynu bükük, mahzun bıraktın
Çalar diye kapı bekledim amma
Sevdiğim kendinden yoksun bıraktın
Laf anlamaz tavrın yetti başıma
Zehir katma artık tatlı aşıma
Biraz aşka hürmet, biraz yaşıma
Sevdiğim kendinden yoksun bıraktın
Tahammülüm yoktur başına buyruk,
Bilseydim peşine olurdum kuyruk
Sonuç ben deliyim, kafası sıyrık
Sevdiğim kendinden yoksun bıraktın
Evde oturursun kırıp dizini
İşin ne? İzle, dur! Pembe dizini
Buruşturup bakıp inat yüzünü
Sevdiğim kendinden yoksun bıraktın
Hayali, işin zor senin Vallahi
Boynuna yuların geçti billahi
Sana dilenirken ey ya İlahi
Sevdiğim kendinden yoksun bıraktın
Kayıt Tarihi : 27.4.2010 20:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kutluyorum.
En son omuzlara alınmış gördüm
Ucundan tutmaya sıraya girdim
Yalnızlığı görüp ben de büründüm
Yoksun bırakıyor çekip gidenler.
.........
TÜM YORUMLAR (2)