Yoksun Aslında! .. Şiiri - Sibel Uygun

Hep hayalimde vardın sen.
Gerçekte hiç olamadın ki...
Zaten hep hayallerde yaşamadım mı?
Yanımda olabilme olasılığın neyi değiştirir ki?

Sana ellerimi her uzatışımda boşluğu sarmadım mı?
Dudaklarım seni her öpüşte buz gibi olmadı mı?
Varlığınla yokluğun arasında gidip gelirken,
Hep boş muydu bu vagonlar?

Ben miydim kalabalığın yalnızlığı?
Belki de yalnızlıktı beni kendine çeken.
Sen hep vardın da ben yokluğunumu sevmiştim ne?
Kendime küsmem miydi beni hüzünlendiren? ..
Seni bulmuşken yaşanılan sensizlik...
Seni delice sarıp öpmek varken tatmak istediğim acı...
Ben aşkı tek yaşamayı mı sevmiştim yoksa? ..
Ben hüzünü mü sevmiştim? ..
Ben sensizliği mi sevmiştim? ..

Sensiz, sessiz ve tek..
Hep tek...