Yoksun Artık Aydınlıklarımda

Parantezlerle ayrılmış buluşma yangınları ağmış gönül duvarıma
Ereğini kaybetmiş diklenişlerin yalnızlıklarının resimleri var içimde
Sana her bakışımda yüreğimden boşalan bir tersin, saklanırım tene
Eski yalvarışların anlamsız resimleri eskirse, korkular tüketir bedeni.

Ömürler ekleriz borç hanelerimize, gecelere sereriz gönül postumuzu
Her selamda kelamsız tükenişler yaşarız, bezgin ağırlarız dostumuzu
Yollar kaça ayrılır, hangi mezarlıkta buluruz kaybettiğimiz yontumuzu
Yanılsamalı düşler dergâhıdır aşk, pembe bulutlar donatmış ufkumuzu.

Hangi kimliksizliği taşırız cüzdanımızda, ölüme beş vara kurulu saatler
Susuz sarhoşlukların terkisindeyiz, kendini gizleyemiyor artık çıkmazlar
Ödünç mutlulukların albümlerinde gülümseriz, yanağımızda kuru yaşlar
Dağ kendini tanımıyor, denizlere akıyor bir zamanlar yurt olan topraklar.

Gövdesi çürümüş ağaçların hüzünlü gölgesindeyim, kanatlarım ıslak
Usumun kırık çerçevelerinde umutsuz bir yüzüm, baharlarım harap
Mektuplarım adrese ulaşmıyor nicedir, aşkın sorguları gönülde bitap
Yoksun artık aydınlıklarımda, sensiz günleri takvimlerinden yırt at.