Yoksun Artık Şiiri - Arif Arslan

Yoksun bu gece pencerende
Ay ışığından haber aldım
Yıldızlar gelmeyecek dediler
Saçlarını savurmuyor rüzgâr
Nefesin gelmiyor karanfil kokulu
Dolmuyor odama kara gözlerinin ışıltısı
Sarmıyor dünyamı varlığın hafifliği
Gülüşlerin kıskandırmıyor yıldızları
Sesinin rengi de bastırmadı bölmedi geceyi…

Yoksun… Yoksun ki çağırmıyor yüreğin
Yoksun ki kediler bile yok sokakta
Pencerenin altında ekmek bekleyen…
Onlar bile anlamış gelmeyeceğini de
Erkenden çekip gitmişler
“Beklemeyelim boşuna, artık gelmeyecek” demişler…

Yoksun ve olmayacaksın belki de artık
Ama neden haber vermedin gelmeyeceğini
Neden demedin “artık ben yokum” diye…
Nerdesin? Neden yoksun?
Kime kızdın, kime küstün, kime kastın?
Neden yoksun? Neden…?

14 Tem. 08