Yoksun Şiiri - Ayfer Ceylan

Sürsemde önüme şafak vakti içimdeki öfke askerlerini dağlara
Gece oldumu gelir el pençe dururlar gözlerimin feri önünde
Sahibine sadık , öyle yerini bilir öyle akraba
Benden gidin dedikçe kanını kanıma katan
Kan kardeşi gecelerde
Koynumda uyuttuğum öfkem
Ömür buymuş
Yarınımda yokmuş
Taştan çıkan ateş,nasıl aldatırsa avcıyı
Öyle kandırdım yıldızları
Varmısın?
O kadar yoksunki…
Hala durmamış kalbim kadar yoksun.
O kadar güzel yoksunki…
Aldanıp bahara açan çiçekler kadar yoksun.
Öfkem dağlarda,öfkem yağmurda ve baharda
Ve öfkem gecelerinde
Evini aydınlatan ışıklar kandırırken seni
Düşen yıldızlar bi banamı anlatıyor bizi
Duyuyorsanda deme bana
Kavgamıza yakışmaz
Gündelik yanılsamalar
Böyle demedimi şairlerimiz
Onlardan öğrenmedikmi
Usulca yaşayıp ölürcesine özlemeyi…