Şimdi sen yoksun,
Kalbim bir kez daha yoksun.
Balıkçılar topluyor oltasını, balıkları gözünden öpüp denize atıyorlar,
Şimdi sen yoksun diye şiir yazıyorum, kağıdı öpüyorum ben.
Çocuklara üzülüyorum, sevgisiz büyüyen çocuklara.
Kediler de yalnızdır şimdi sen yoksun.
Ben ağlıyorum geçmişime ve geleceğime,
Sana bir kere sarılamamış olmama ağlıyorum.
Bir kere öpememiş olmama da.
Ben ağlıyorum ya, martılar kahkaha atıyor.
Zaten martılar beni sevmiyor.
Bana bakışların geliyor aklıma,
Aşkla, şefkatle bakışların.
Ürkek dokunuşların.
Ama diyorum,
Aynı gökyüzüne bakıyoruz ya her gün, belki göz göze geliyoruzdur habersiz.
Sen yine aşkla bakıyorsundur bana,
Ben utanıyorumdur.
Anlasana adam içimden silip atamıyorum seni!
Gözlerin aynı bana benziyor sevgilim aynaya baktıkça seni görüyorum.
Zamanla sana dönüşmüşüm haberim olmadan ki bu bir gururdur.
Bana düşense sükuttur.
Yalnızlık paylaşılmaz, yalnızlığım ol isterim.
Güzellik gelip geçicidir kelebeğim biz güzel olmayalım, konuşmalarımız güzel olsun, bakışlarımız müthiş...
Biz güzel olmasak da olur kelebeğim senin renklerindir bana aslımı hatırlatan, renklerindir bizi eşsiz yapan...
Kayıt Tarihi : 28.4.2020 02:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!