Yoksun Şiiri - Alparslan Gürlek

Eksiksin işte, neden diye sorma,
Acıdan, öfkeden, sevgiden,
Sevdanın gökkuşağına dizilmiş
Binbir çeşit renkten yoksun.
Grilere bürünmüşsün,
Yalan tebessümlere bezenmiş,
Gözlerin korku kokar olmuş,
Ve koynunda bir güvercin yok,
Yoksun.

Sıcak sarılmalara değil artık,
Buzdan bakışlara kalmışsın,
Ben kendimi öldü sanıyordum ama,
Sen benden çok önceleri ölmüşsün.
Soluyorsun evet, kalbin de atıyor,
Ama ruhunda sevginin güzelliği noksan,
Artık nerede sevip, seviliyorsan,
Gördüğüm kadarıyla buralarda yoksun.

Ümit etmeyi bırakmamışsın,
Ama sevmek ibâdetinin kıblesi değişmiş,
Sesin sanki bir kalabalığa karışmış,
O koca kalabalıkta bir nefes isen sen,
Bulup çıkartmazsam bil ki kalbim paslanmış,
Hepsinden evvela bu kalabalık çok hazin,
Yarım kalmış, üzülmüş ve çokça ağlamış,
Bir garip kalabalık ki çok yalnızlaşmış,
Çünkü sen onların içinde de yoksun.

#kendiniyazanşiirler