Yoksun Şiiri - Mehmet Keçeci

Hangi düştü kaldın
Hangi yağmurlarda ıslandın
Hangi gökkuşağı yıkadı seni
Adını kim koydu
İsmini kulağına fısıldayan kim
Hangi denizlerde yıkandın
Hangi denizler yıkadı seni
Sesini kim duydu
Ağlarken gözyaşlarını silen kim
Kokunu içine çeken kim
Gurbet akşamlarında
İkindi duyuşlarında
Adını andıkça içi burkulan kim
Hangi mevsimde açtı sevda çiçeğin
Hangi mevsimde kurudu
Ellerine sinen bu yabancı teri nereden...
Gözlerindeki limanlar
Saçlarına asılı yıldızlar nerede şimdi
Mart nisan mayıs haziran derken
Temmuz da araladı kapıyı
Gelmezsin
İçimden çıkmazsın.
Ağustosta bereketli topraklar
Sepetinde aşk yok
Susuz bir yaz sanki zaman
Yakılıp yıkılan tarlalar
Emek hâlâ en uçuz sermaye
Alınteri
Ben sevda işçisiyim
Hasatsız yazda
Sen bunu yazma bil de
Ne önemi var
Kirazlar kuruduktan sonra yazın
İncirin üzümün ve narın
Gözlerin yoksa bende
Benim
Hatıralarım
Yokluk içinde geçti
Heybemde aşk
Acıdan yoğrulmuş katığım.
İkindi vakti hatırlarım
Altın bakışların
Hangi zamanda kaldın