Yoksun Şiiri - Maide Özgüç

Gece yarısını geçti yine zaman
Yoksun…

Kan çekildi damarlarımdan
Sigaramdaki zifirin közüne düştün
Alevlerin içinde sonsuzluk gibisin
Hüzünlere sarınıyorum
Hicaz bir şarkının son nağmesinde…
Sigara içmezdim oysa ben
Avuntulara avuç açtım
Tutamıyorum, uzanamıyorum sana
Her şeye uzanan parmaklar yabancı bana
Kahverengi kazağın üzerimde
Yine de iliklerime kadar işliyor soğuk
İşliyor derinlere,
Kafamı kaldırmadan dalıyorum poyraz dolu kuytulara.

Üşüyorum…
Kanatırcasına düşüyor senli düşünceler zihnime
Aklımda bir dolu labirent yeni koridorlara bağlanıyor
Çıkışı bulamıyor düşünceler dalıyorlar başka başka yollara
Çekip alsam diyorum hepsini, tırnaklarımla kazısam
Uzanamıyorum…
Kilometrelerce işlediğin derinlere dokunamıyorum.
Ölgün karanlıklara takılıyor gözlerim
Yeni tutsaklıklara hapsoluyor bedenim
Ağır nefes soluyorum havayı
Kurtulamıyorum…
Dalıyorum her bulduğum kuytuya
Sana rastlarım diye
Nafile…

Orada da doluyor karanlıklar kanıma
Ağır bir hikâyenin başkahramanı olmaya öykünüyor ruhum
Kadrajın ucunda sen
Sana oynuyorum en önemli rolümü salon bom boş
Alkış almayı geçtim seni görseydim diyorum
Görüş alanımda puslu kederler, pusulamın ucunda yine sen
Dilim damağıma yapışmış aramaktan
Ne yönde bir karartı görsem sen diye sokuluyorum
Boşlukları kucaklıyor ellerim
Yalnızlığıma ilikliyorum bende geceyi
sarıp sarmalıyorum.
Saçlarıma düşen başıboş ayazlara kızıyorum, sen yokken..
Dudağımda tutturduğum yarım asırlık türkü
Ağzımı kanatıyor bu akşam.
Hergele bir gecede pimi çekilmiş dinamit lokumuyum, yekten
Uzaklara dalarken gözlerim darağacına çivilenmiş gülüşler doluyor mesafeye
Savruluyorum olduğum yerde aralanıyor boşluklar
Yoksun…

Gözlerim düşüyor önüme.
Başkaldıran sözcükler de terk ediyor satır aralarını
Kanatırcasına kopartılan menziller
Bir firarinin gölgesine sığınıyor
Diyarlar darmadağın.
Yıkılıyor teker teker başımı uzattığım tüm yerler
Dar vakitlerin tozu uzun uzadıya işliyor üzerime
Yoksun…
Gece kadar karanlık yanımla bakıyorum uzaklara
Ellerim titrek ölgün ışıklara kenetlenmiş
Bir damla ışığın hasretini almış koynuna
Avunamıyorum…
Korlara belenmiş sağanaklar yağıyor buraya
Kanım dondukça bir alev dolanıyor ruhumda
Yoksun…

Kadehlere uzanan ellerim cansız
Bedenin dışında tüm hoşluklar
Bir girdabın içinde yoğrulur bana hizmet etmeyen uğursuzluklar
Her yer düş ölüleriyle dolu
Bakamıyorum
Yoksun…
Ağır kalibrede bir silah ateş üflüyor gönül kıyılarıma
Mermi atığı bir can bedenim
Alevlere hedef olmuş sen yokken.

Artık gelsen
Evet, gelsen kahverengi kazağın soldu
Boş kalmış bir çerçeve başucumda seni sayıklar
Sensizlik çarpıyor ağır ağır suratıma, bu yüzden acıyor sızılar
Çile doluyor dokunan sancılar
Sensiz yağmurlar fırtınalar doluyor penceremden içeri
Gidin diyemeyecek kadar yorgunum
Uzanıyorum sensiz
Elimde ölgün titreşen uykusuz düşler..
Bakıyorum
Aydınlıkla sabah olmuş, ışığa doymuş kuytular
Bakıyorum
Sen, Yoksun…