Yoksun Şiiri - Gökhan Şahin

gözlerimi mühürleyen
zifiri karanlık gökyüzü
ruhumu sarıyor
sensizliğin acısı
soğuk yalnızlığın
efkarının dumanı ciğerlerime doluyor
içimdeki zehri atmak istercesine
kuru inatçı bir öksürük tutuyor
boğuluyorum
ölüyorum
gidişini anlatan sonbahar yaprakları dökülüyor
hüzünlü eteklerime
sensiz
üşüyorum
titriyorum
bu şehrin gri soğuk kaldırımlarında
yalınayak dolaşıyorum
ıssız gecelerimde
resmine sarılıyorum
ısınırım diyerek
yoksun
resimler ısıtmıyor
dökülen her sonbahar yaprağı
gidişini anlatıyor
hüzünler
ruhumu sarıyor
kalemim mühürlü kaderimize ağlıyor
kapkara kentin
is kokan sokaklarında yapayalnız
kanlı gözyaşlarımla
acıların büyüttüğü sevgi çiçeklerini suluyorum
hatıranın doğurduğu
hüzün cinleri
boğazımı sıkıyor
ölüyorum

sevda susuzu ruhum
melankolik bir yalnızlığa hapsolmuş
ruhum bir çocuk gibi ağlıyor
sevdayı arıyorum
yalnız kadehlerimde
hayatımı yudumluyorum
yoksun
yanıyorum