Yoksun Şiiri - Dilek Mert

İçimin kor yangınlarına asıyorum seni
Çocuk ruhum kayboluyor
Gelmeni beklemiyorum
Hayır yalvarmıyorum
Ağlamıyorum
Beni sensizlik sararken yılan gibi üzerime sokulacak
Ayın karanlık yüzü
Saçlarıma yağmayacak sağanak
Islanmayacağım
Üşümüyorum sana
Üşümeyi sevmiştim ben seni sensiz yaşarken
Bu aralar ne çok şeyi unutur oldum
Senin gibi bende
Düşlere sarksın ihanetinin yel değirmenleri
Sevdamın haylaz sancıları
Sana düğümlenen sevdam çözülüyor

Dokunma kirletirsin
Maviye boyanmış uçan balonlarımı
Yarın ay doğacak
Yokluğuna gebeyim bu gün
Bırak dudaklarım taşısın yokluğunun pusulasını
Kokunu nasıl çekmiştim içime
Kokun dudakların bu garibin tüm serveti
Tokluğum sen olma
Bir bardak çayım olsun yanına peyniri katık ederim
Ben sana sevda türküleri söylerken
Kuşluk vakti
Ya da gün doğarken
Baharlar beklerdim ben güz yaşlarıma
Bilme sen bu yoksun hallerimi
Afakındayım sensizliğin saat gecenin üçü
Gelme sen...! ! !

(25.03.2013)