Yoksun Şiiri - Mehmet Ali Ateş

I.

Yoksun
Ellerinle
Gözlerinle
Uzak iklimleri soluyorsun
Bir yalnızlığın hüznü
Kaldı bende
Sen
Yoksun yine

II.

Yüreğimi versem gelir misin?
Bulutlarda gitti
Gecenin örtüsünü kaldırdım
Sen yoksun
Senin gözlerin mi?
Uzaklardan gülen
Usul, usul bakıyorsun
Yokmuşsun gibi
Bilinmeyen bir ülkenin aydınlığında
Senin gözlerin mi?
Gülen

III.

Bulutlar dağılmıyor
Güneş bile doğmuyor
Çiçeğim açmıyor
Soluyorum
Yüreğim yüreğinde
Gitme
Acıyorum

IV.

Yoksun
Bu dünyanın gerçeğinde
Kalbin
Bir başka kalbin üzerinde atıyor
Belki bir uçurumdan
Düşmek üzeresin
Yıkandığın sular
Benim sularım değil
Çıktığım hiçbir yol
Sana gitmiyor
Seni arıyorum
Ama sen yoksun

V.

Çok oldu
Teninde ki acıyı unuttuğun
Beş sekizlik bir parça gibi
Coşuyorsun
Uçurum, uçurum uçuyorsun
Ne zaman
Bir uçurumdan düşsen
Gözlerime bakıp ağlıyorsun
Sensiz gecelerin
Sabahlarına uyanıyorum
Sen yine yoksun

VI.

Çok gecedir üşüyorum
Tenimde yokluğun ürperiyor
Dün gece Rodrigo dinledim
Yazdığım tüm dizeleri
Tek, tek heceledim
Rakı içtim
Şiir içtim
Yoktun
Bir seni içemedim

VII.

Yağmur oldu
Ağladı şarkılar
Tek, tek
Gözlerime düştü damlalar
Bir
Ben ağlamadım
Rüzgâr oldum
Seni aradım
Yoktun
Sanki
Var gibiymişsin de
Aslında yoksun

Aralık’99