Gidiyorum sanki bir ipin üstündeymişim gibi
Ama hissediyorum arkamdan kefenimin sesini
Başımda bir uğultu ölüyorum sanki
Unutmayacağım tek bir şey onun gözleri...
Gözler bir nurdur gönülde
Benim bıraktığım tek şey kalbim oldu sende
Eğer bir gün sen unutursan beni de
Unutma sakına küllenmiş aşkın var bende...
Sevinç çığlıklarıyla coşuyorduk seninle
Bir anda hüzün çöktü deprem felaketiyle
İnsanlar perişan oldu sokaklara döküldü
Yoksun şimdi hayatta kalbim kökten söküldü...
Kayıt Tarihi : 6.4.2017 15:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!