Yoksun Şiiri - Divane Mustafa

gözlerimde son pişmanlık belirtileri...
seni her zaman sevdim ey sevgili
unut beni dediğin sözler gelir aklıma
dağıtasım gelir buraları...
aslında en acı olanı da nedir biliyormusun
sana olan bu haykırış bu isyankar satırları
bu kelimeleri sana söyleyemem
tam sana söyleyeceğim
tam bunları sana anlatacağım derken
dilime bir kilit vuruluyor
ya kendimi vurasım geliyor
ya da şu fani dünyadan çekip gidesim
aslında her şey boş biliyormusun
aslında ben yokum
aslında sen yoksun
aslında ben sadece bir hayal kuruyorum
sadece bir hayal uğruna yaşıyorum
fakat seni her zaman sevdim aslında...
en güzel güllerim soldu artık
içimde bir çocuk soldu
bağrımdaki hep sevinçli ufaklık yok artık
artık ne sen varsın
ne de ben varım
yokum ben artık bu yolda
ben ne sevda yaşı dökmekten bıktım
ne de seni özlemekten

seni her gece arar dururum rüyalarımda
artık gelmez oldun gecelerime
hani her zaman aklımda olacaktın?
hani hiç bir güç ayıramayacaktı
beni senden, seni benden
bu satırlar faydasız haykırışlarım olur
dökülür yollarına
uzanır kollarına
duymazsın! ! !
beklersin benden gelecek bir çift sözü
bekler durursun
ama gelmez sevgi sözcükleri

ister durursun öylesine
ve hiç durmaksızın gözlerin yollarda kalır
konuştuğun zamanların aklına gelir
beklediğin zamanın boş olduğunu anlarsın
sana seni sevdiğimi söylemem imkansız artık
sana ne söylemem gerektiğini bile bilemiyorum ben
içimde ki ben soldu ey sevgili! ! !
yaşam pompası yüreğim alev aldı
kendi kendini yakmaya başladı
sensiz geçen her anında
kendime bir odun da ben atıyorum
seni benden alan şu alçak hayat
benden seni nasıl koparabildiyse
beni de benden öyle koparıyor bu şehirde
her gün, her saat, her dakika
her an sessizliğini dinliyorum
gözlerini arıyorum buralarda,
boş...
boş gözlerde arıyorum seni
biliyorum seni bulamayacağımı
ama bir gün gelipte
hiç beklemediğin bir anda karşında beni görürsen
şaşırma!
sadece geçmiş zamanın yadını yap
yalnızca seninle yaptığımız konuşmaları hatırla!
bir kaç saniyede
aklından geçsin, yeter

neler konuşmuştuk seninle
dakikaların şimdi bana saatler gibi gelir
aslında birlikte konuştuğumuzun tamamı
bi kaç saatten fazla değildir
ama ben onu büyüte büyüte içimde
günlere, gecelere, sabaha sığdıramam seni
seninle geçen vaktimi

yar sana sesleniyorum
haykırıyorum geceleri kendime
gündüzleri sana
Bir Allah bilir neler çektiğimi buralarda
birde divane bedenimde vucut bulan ruhum
hafızalarda yer kaplayan sadece
anılardır
yakar bir bir içini
yakar durur
sonra unutursun
bir zaman sonra tekrar hatırlarsın
ama
asıl unuttuğun farklıdır
asıl unuttuğun sevgindir
bir zamanlar bir sel gibi akıp
sonunda kuruyup yok olan bir su gibi
önce gürler, sonra biter
konup göçen ziyaretçiler gibi
senin için hepsi budur işte
biri gelir, diğeri gider
hayat bundan ibarettir
ama açtığın yaraları belki hiç bilmezsin
en iyisi ben sözlerime bir son verip
sana ne kadar özlediğimi anlatmak için
sadece bir çift söz söylüyorum
dayanamıyorum...