Yoksun Şiiri - Yasemin Kurt

Yoksun,
Her gecenin feryadında,
Acımasızca beni bırakmaktasın.
Yüreğimin sirenlerinde,
Yangınlara saklanansın.

Aşka yelken açtım her seni düşündüğümde,
Gecelerin koynunda seni düşledim.
Saçların her aklıma geldiğinde,
Sevipte ayrılamadığımdın.

Yoksun!
Haykırıyorum duymak bilmeyen yüreğine.
Aşk senin ellerinde bir köle.
Seven pişman sen ise sevene düşman.
Aşkım ve ben çaresiz kalmışız,
Olmuşuz perişan.

Yoksun!
Karanlık sokakların gizli düşlerinde saklanıyorsun,
Acımasızlığın değil derdim,
Sen kendini ne sanıyorsun.
Sevdik diye ecel günümü mü sayıyorsun,
Aşkın tokadı ağır olur,
Sen sevgiyi küçümsüyorsun.

Yoksun!
Hangi taşın altına baksan yürekleri ezmişsin.
Ağlayan kimin yüreği bilmem,
Sen gerçek bir zalimsin.
Sevmeyi öğrenmemiş kalbin olmuş serseri,
Yoksun demek bile sana hediye inan ki.

Bıktım seni her gece düşünüp sevmekten,
Günlere bölmüştüm ömrümü.
Toparlıyorum her bir zerremi,
Senin istediğin bu değil mi?

Yoksun demiyorum çünkü ben var oldum bilgine,
Seni sevmek mi istemem ben bir daha boş yere.
Her aşkın sillesi bu kadar ağır mı olur seninle,
Yoksun dmeekten vazgeçip ben gidiyorum.

Gözyaşlarım emekli oldu,feryadım düş.
Artık yüreğim el uzatmaz aklımdan düş.
Sevmeyen kalbin kör olmuş, sen ölmüş,
Bende yeşeren umut var geçmişi hatırlatmak istemen beyhude.