Yoksun Şiiri - Cafer Yılmaz

ne zaman düşsem, öpsem yerleri
uzanır el bildiğimin elleri.
o zaman aranır sevdiğim dediğinin gözleri,
oysa;
sen yoksun...

bir hazanı utandırdı
gidişinde döktüğüm yaşlar.
ne zaman yanından geçsem
utandı benden asırlık mezar.
dün uğradım, hala orada
adını kazıdığım koca çınar,
oysa;
sen yoksun...

denizin bittiği yer gibi
bittin, gittin, yok oldun.
kalbimde bir ateştin
söndün artık kül oldun.
bir ömürlük ceza gibi
yüreğime suç oldun.
çekerdim belki,
oysa,
sen yoksun...

04/08/2004