Yoksun Şiiri - Dilek Çakmak

Gözlerim buğulandırıyor camları
Seni çiziyor gözyaşlarım
Asılı kalıyor yüreğim arkada
Sen uzaklarda oluyorsun

Yağmur yağıyor buralara
Gökyüzü bulanık bulanık bana bakıyor
Her adımda sana yaklaşırken
Sen uzaklarda oluyorsun

Köşe başları anımsatıyor bana
İçimin seninle ısındığdını
Yol çizgileri kayboluyor önümde
Sen benim yolum olmayınca.
Önümde yapraklar uçuşuyor
Arabalar frenleniyor
Gözlerimde eskiyor anılar
Duygularım korkularıma karışıyor
Nefes nefese hayattan uzaklaşınca...

Şimdi bana seni anlatıyor
Şu bastığın toprak
Şu izini sürdüğüm yol
Kenarlar gibi; içimdeki kuytular
Fırtınalar.
Başkalarının sıcak ama içimdeki
Soğuk gülümseyişleri
Şimdi seni bana anlatıyor

Boş salıncaklar, yüreğimdeki boşluğunu
Gitmekte olan bahar, sıcaklığını
Elimde tuttuğum kalem bile seni hatırlatıyor
Başın dik doğruya doğru yürüyüşünü
Güneş ara sıra çıksada
Aydınlık cümlelerini unutturmuyor bana
Senli günleri anımsatan yüreğim.

Yoksn işte, açlık gibi
Yıkılan bir binanın savrulan tozu gibi
Unutanlara mahsus bir gidişle gittin
Sen gittin gitmesine de
Benden gitmedin ki...
Üç nokta gibisin içimde
Yazdıkça çoğalan.