Yoksun Şiiri - Ömer Altay

               YOKSUN
Ruhuma Ölüm uykusu çöküyor;
Sensiz biten her göz kırpışımda.
Her nefeste biraz daha siliniyor;
Adın yokluğun günah perdelerinden

Yokluğun diyorum ah bir biliyor olsan...
Nasıl azap veriyor ;
Omzumda ki tahtlarında çırpınan meleklere.
Meleklerin çığlıkları bölüyor yaz sıcağımı.

Sonbaharın ince buğusunu işliyorlar yüreğime.
Üşüyeceğim biliyorum.
Yıldızlar sönük daha.
Senin gülüşün onların ateşiydi;
Şimdi ne sen gülüyorsun ne de onlar yanıyor.
                                                                 ÖBA.