Yoksulun Sessiz Çığlığı Şiiri - Veli Pan

Zaman ağır, yükler daha da ağır,
Her gün bir savaş, her gün yanar bir bağır.
Ekmek parası kazanmak zor, umutlar kırık,
Gözler karanlık, yürekler hepten yanık.
Pahalılık kemirir, ruhu azar azar,
Her adımda bir tökezleme, her nefeste sızılar.
Bir damla suyu özler, bir yudum ekmeği,
Yoksulluğun sesi, dolduruyor her şarkıyı
Ellerde nasır, kalplerde hüzün,
Bu dünya böyle mi gidecek, nerede çözüm?
Çocuklar aç, umutlar sönük, hayaller yarım,
Her gün biraz daha zorlaşıyor yaşam
Güneş doğar mı, karanlık biter mi?
Yoksulun rüyası, bir gün gerçeğe döner mi?
Bir umut var kıpır kıpır içimizde gizli,
Belki de yakındır, değişir bu dizi.
Ama bugün, yokluğun pençesinde,
Yoksulun sessiz çığlığı, yankılanıyor her yerde
Bir umut ışığı, bir sabah, bir mevsimde
Sevinç çığlıkları dolar gariban evlerde