Yoksulun biri? ? ? Şiiri - Uğur Tatar

Dün sabah evden çıkıyordum.
Kapının önünden perişan bir adam geçti.
Üstü başı yırtık pırtıktı....

Komşu kadın sepetle birşey saldı evinin balkonundan,
Adam aldı poşeti, oturdu kaldırıma.
Açmaya çalıştı açamadı aceleci tavırıyla;
Belli ki çok açtı, kaç zamandır kimbilir yemek yemiyordu.
Birde merak ediyordu poşetteki ne acaba?

Ben arabam da oturmuş ve onu izliyordum;
Açtı poşeti, içinde ekmek vardı.
Bir parçası yarım, diğerleri kırıntıydı.

Üzülerek söylüyorum:
İnsanlığımdan utanıyorum,
Ekmegin içi karınca doluydu.
Ya biz nasıl yaparız böyle bir şeyi,
Yemege tiksindiğimiz lokmayı,
Nasılsa aç diye,
Nasılsa yer diye, fukaraya veririz.

Adam karıncaları gördü;
Yarım olan ekmekteki karıncaları
Diğerlerinin yanına kırıntı ekmeklerin yanına
Usulca incitmekten korkarcasına eliyle itti.
Eminim o sırada, o karıncalardan bir teki bile ölmedi.
Kırıntılara dokunmadan aldı poşeti, agzı açık bir şekilde
Apartmanlar önünde duran irice saksılardan birinin içine koydu.
Yarım ekmegi yiyerek uzaklaştı adam.

Ben kadının yaptığından utandım.
Çöpte bulsa yine yerdi belki adam
Ama hususi kendinin yiyemeyecegi,
Tiksindiği birşeyi,
Bir fukaraya ye diye vermesi:
İnsanlığım dan utandığım anlardan biri olarak
Hafızamdaki yerini uzunca bir süre koruyacak.

Sonrası o adamla konuşmamı
ve utancımdan neler yaptıgımı anlatmayacagım,
Ve sonrasında neler olduğunu.
Sizde olsanız neler yapardınız bilirsiniz.
O kadın gibi arsız olamadım yanlızca.

O adam fukaraydı ama İNSAN dı
Yanlızca İNSAN.......