Yoksulun Şiiri - Tuncay Akdeniz

Söylet sen dilini çağlayıp coşar
Dert ile doludur döşü yoksulun
Sığınır Mevlâya sabırla yaşar
Gözünde kurumaz yaşı yoksulun

İnsanca yaşamak bütün çabası
Ne dost sahip çıkar ne akrabası
Sofrada bulunmaz bir tas çorbası
Ocakta kaynamaz aşı yoksulun

Düşse yardımına kimseler gelmez
Çektikleri derdin dermanı olmaz
Yürekleri ağlar yüzleri gülmez
Ağustosda başlar kışı yoksulun

Kimisi şehirde kimisi köyde
Gündelik çalıır emeği zayda
Merhamet kalmamış ağada beyde
Hiç düzene girmez işi yoksulun

Ya kendisi yada çocuklar hasta
Ayı günü geçer hep kara yasta
Tuncay dertlerini yığar üst üste
Çileden kurtulmaz başı yoksulun