Öfkeyle nefesini tutup,
Ayağa kalksan,
Gençliğini hiçe sayıp,
Olanca gücünle
Öfkeyle nefesini tutup,
Ayağa kalksan,
Gençliğini hiçe sayıp,
Olanca gücünle
Yumruğunu sıksan,
Çalışıp kazanmadan,
Yaşamak istediğin hayat,
Geçmek bilmez,
Hiçbir zaman.
Boş yere…
Kolay mı?
Şu yalan dünyada.
Dik durup,
Ayakta kalmak.
İnsan olup,
Onurlu yaşamak.
Giyinip kuşanıp,
Doyurmak için karnını,
Çalışıp kazanmazsan,
Üç beş kuruş para,
Sonra hiç kimse
İnsan deyip
Acımaz sana.
Yoksullukta öptürürler,
El, ayak insana…
15.01.2012 /26.01.2016
Cahit KARAÇ
Kayıt Tarihi : 26.1.2016 17:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!