Yoksulluk Yoksunu Şiiri - Harun Tolga Peker

Gökyüzü karalar bağladığı zaman alnının ortasına,
Ben, yeryüzüne bağdaş kurup seni düşünürdüm,
Elim de bir kadeh,canını çıkarırdım tüm içmelerin,
Yalnızlığım,yürek hoplatırdı kanlı yataklarda,
Tenine küf kokusu hakimdi..

Ne zaman görsem çocukluğumu adının verildiği cadde de,
Sanırdım ki orası,
Berlin ağlama duvarı...
Ağlardım adına,
Ağlardım,giderken ayaklarına bağladığım karanfil kokusuna,
Şimdi çocukluğumu da aldım yanıma,
Caddendeyiz,
Sen yoksun ama merak etme biz yine ağlıyoruz,
Yokluğuna..