Yoksulluk Kırdı Geçti Şiiri - Şehmus Kartal

Yine karanlık bastı şehrin sokaklarını,
Bu gecede yoksulluk bırakmadı yakamı.
Nemli barakalarda kâbuslar görmekteyim,
Böyle geçiyor ömrüm el sanır ki evdeyim.

Gün geçer aylar biter ne arayan ne soran,
Karanlıkla dost oldum bu gece halim yaman.
Hayallerle boğuşmak sanki bir alev gibi,
Her gece sarar beni sadakatli yar gibi.

Yoksulluk kırdı geçti çocuklarım perişan,
Günlerim böyle geçer bu kış halimiz yaman.
Karanlık iz bırakır katran gibi ruhumda,
Duramıyorum biran kemirgen var beynimde.

Bu halde yıllarımı geçirdim bin umutla,
Hep karşıma çıkıyor hendekle birçok bela.
Kan kusarken içimde sevdaları unuttum,
Hatırdan çıkmıyorsun nerde kaldın ey dostum.

Yoksulluk dehşet gibi insanları yıkıyor,
Bu dehşet hiçbir zaman yakamı bırakmıyor.
Görmüyorum ufukta bir ışık bir aydınlık,
Güneşim batık kalmış bu çile bitsin artık.