Yoksulluk evine kar düştü bir ikindi vakti,
Bir tokat gibi…
Yoksulluk evinde elleri üşüdü çocuğun,
Yandı kalbi annenin.
Yoksulluk evinde evin bacasından hiçlik tüttü,
Biz hiç görmedik.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
kenarda kalmışlardı, şaşaalı hayatlardan fırsat olmuyordu o ''yoksulluk evi''ne uğramak
duyarlı duruşunuzu saygıyla selamlıyorum
tebrik ederim...
aşk şiirlerinden kaçtıkça dinleniyor ruhum.. ne güzel yoksulluk üzerine.. Anlamak sınavları bu olsa gerek.. Yazmanın değerini vermek de..
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta