Bir ana iki çocuk,
dolaşıyor köşe bucak
çalı,çırpı topluyor küçücük eller,
morarmış surat,çatlamış dudak,
Ana burnundan soluyor
zor tutuyordu kendini,
onun için ölümdü ağlamamak...
Adam yaşama sevinci içinde
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Devamını Oku
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Acı gerçek... Ne güzel dile getiriyorsun... Duygusuzluk alıp başını gidiyor.. Gerçeği satırlara aktardığın için teşekkürler. Tebrikler..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta