Yoksulluk Ana ve Çocukları

Bir ana iki çocuk,
dolaşıyor köşe bucak
çalı,çırpı topluyor küçücük eller,
morarmış surat,çatlamış dudak,
Ana burnundan soluyor
zor tutuyordu kendini,
onun için ölümdü ağlamamak...
Kıraç merada
koyun nasıl yavrusunu koruyorsa
anada öyle koruyordu yavrularını.
Bakınıp duruyordu onlara,
gergin bedeni dikleşirdi bazen
evlatlarımı çakallara kaptırmam
sokaklara salmam derdi
salanlarada kızardı.
Yuvasını kuran serçe kuşu gibi
hep çalı çırpı toplardı.
Dilenmezdi
dilenenleride sevmezdi,
Çok hastaydı
hastalığını belli etmezdi
Kimseye muhtaç olmadan
ölmek isterdi.
Mahalleli bakardı ara sıra,
sonunda kapıcı oldu
küçük bir villaya
az ücretle
çok işler yapardı
hiç doktor görmedi
sonunda
hastalığa yenik düştü
Anneler gününde
öldü.
Belediye tarafından
sahipsizler
mezarlığına
gömüldü.