Yoksulluk en acı dosttur insana,
Ama dosttur.
Acı soğanı,ekmeğe katık etmek,
Yeri geldiğinde,Sadece kuru ekmek....
Özledim o acı dostumu,
Çok zengin değilim ama,
Yine de çok özledim,
Kuru soframızı,
Acı soğanımızı...
Bütün servetler önüme gelse,
Veremez bana o hazzı.
Çok özledim yoksulluğumu,
İnancım kaldı yoksulluğumda,
Ümitlerim en güzel duygularım,
Dünlerim ve yarınlarım...
En samimi insandan,
Daha tatlı yoksulluğum,
Çünkü hayat çok acı....
Kayıt Tarihi : 13.2.2009 09:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yüreğine sağlık..güzel olmuş.
TÜM YORUMLAR (2)