Yoksula Mezar Oldu Şiiri - Fahri Bulut

YOKSULA MEZAR OLDU
Mutlu yaşarız sandık, koca dünyaya geldik,
Doğarken ve ölürken, ne yazık ki ağlattı.
Aydın şair olmadan, kader ve yazgı sandık,
Doğarken ve ölürken, ne yazık ki ağlattı.
Koskoca denen dünya, daracık mezar oldu.

Kader avuntu imiş, aydın olup anladık,
Mutlu yaşam yolunu, ömür boyu aradık,
Mutlular var mı diye, tüm cihanı taradık,
Doğarken ve ölürken, tüm fakirler ağlarmış.
Meğerki mutlu olan, bir avuç zengin varmış.

Kaderle avutulup, aç, açık yaşar fakir,
Zengin malı götürür, yoksula kalır şükür,
Cennetlik kulsun diye, kandırır dinci münkir,
Doğarken ve ölürken, ne yazık ki ağlattı.
Koskocaman dünya da, yoksula mezar kaldı.

Cennetle kandırana, inanma aç olanım,
Yetim onca çocukla, genç yaşta dul kalanım,
Zengin her gün cennete, söyle var mı yalanım?
Doğarken ve ölürken, ne yazık ki ağlattı.
Varsıl malı götürdü, sana dar mezar kaldı.

Rızazade, cennetle, huriyle, kandırıldın,
Dini yalanlar ile çok yazık uyutuldun,
Hep şükürle, sabırla, fakir sen avutuldun,
Doğarken ve ölürken, ne yazık ki ağlattı.
Dünyanın cennetinde, hep zenginler yaşadı,
24.04.2025
Fahri Bulut Rızazade. Tüm dünyadan, hele de Müslüman ülkelerden
Aç, perişan, rezil ve ölüm korkusu içinde yaşamaya mahkûm edilen insan manzaraları içimi yakıyor, şiir yazmaktan başka da hiçbir yardım yapamıyorum, bu da beni hayli üzüyor…