Yoksul Şiirler Şiiri - İsmail Altın

Bu bir vazgeçiş midir
Yoksa terk ediş midir
Geceden sabaha uykudur
Seni özlediğim zamanlarda

Islak kalmış çiçeğin yaprağına
Konar güvercinler, mağrur
Şifa niyetine düşsün gözlerin
Gecelerime
Yazma dersen yazmam, sararmış kağıdıma
Bu yoksul şiirlerimi

Yaşıma rağmen
Eylemdir seni sevişim
Devrimdir alacasında şafağın
Yaşına rağmen

Virane olmuş ülkem
Baharı görür mü bir daha
Yolları devrilmiş üzerime
Dağlarında ezilmişim

Çılgın bir kısrak geliyor
Simsiyah
Durdursana
Kanatları sırtında perimin
Kim bilir hangi sözün bastı
Ruhumun damarlarına

Gönlümde akan yağmur mu sesin
Bir cesaret uzağımda tutamıyorum
Anıtı dikilse sensizliğin, o da
Baştan başa sen
Kaybedişlerden çıktım
Gözlerinle kuşandır beni

Ay’ın on dördü gibidir yüzün
Saatleri kıracağım, kalacağım
Saçlarının zindanlarında
Nisan ortasıdır menzilim

Sensiz geçen günleri
Yaşamak istemiyorum
Bu yoksul şiirler bitmesin
Biliyorum
Her gün öleceğim
Ölene kadar