Bir vakit otururken vapurda
Bir sultan kadar vakûr ve güzel,
Fakat haylice yoksul ve kederli
Bir kadın duruyordu karşıda:
İçimi hüzün sardı,
İki çocuğu vardı yanında sefil,
Biri yapışmış eteğine,
Diğeri ağlar kucağında...
Ve bir adam çıkıp geldi kapıdan
Kapkara suratlı, çirkin ve abûs,
Acıdım daha da kadıncağıza yazık!
Bilinmez hangi mecburiyet,
Örmüş etrafını çepeçevre esaret?
Lâkin başka neylersin, hayret ve tevekkülden!
Kaderse de tezahür eden,
Gülmez mi ömür tükenmeden!
18 Kasım 1996/İSTANBUL
Ercan AlparslanKayıt Tarihi : 6.9.2003 17:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!