Yoksul evlerin sıcak odalarında bıraktım düşlerimi
Üzerlik tohumundan örülmüş nazarlıkta takılı kaldı umutlarım
Kahrını fistanının eteklerine çıkınlarken anam
Canını yakarken ayağındaki yarılmış nasırı
Bilirim acısından sıkardı dişlerini
Hafta sonu eve yorgun gelen demiryolu işçisi babam…
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
içimdeki en güzel ülke sevgisinin duyguları bunlar...artık alıcısı kalmamış acılarımız..bizi biz yapan..çok ama çok içime denk düşen tasvirlerdi
Şiir mi, sanat mı...pöh..kimin umurunda..ben bu tasvirlerin ''emzirdiği çocuğum''
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta