Yoksul Duvarlar Ardında

Benim hiç oyuncakalrım olmadı
Başka çocuklarınki kadar
Küçük ellerimde buldum
Oyuna olan çaremi
Şehrin kenar mahlelerinin birindeydim
Dört çocuklu bir ailenin ferdi olarak
Burjuvazinin pahalı oyuncakalrına
Özenmeyecek kadar onurluydum
Yoksulduk, birliğimizdi bizi diri tutan
Babam çok uzaklara giderdi
Güvendiği için ardına bakmadan
Yoksul duvarlar ardında
Bizdik ekmeğini katığa şükürle katan
Mutluyduk,huzrluyduk muhabbet tadında
Ben yaramazlık yapardım bazen
Rahmetlik abime inat
Diğer iki kardeşim küçüktü
Yoktu benden başka oyun bozan
Birde Adanalı arkadaşım vardı adı hasan
Her kavgada biz vardık
Yoktu önümüzde duran
Biz çukurovanın fakir insanlarıydık
Yani gurbetin çocukları
En çok çukurovaya has karayılandan korkardık
Her insanın bir hikayeden etkilendiği bir kahramanı olurdu.
Bende en çok mustafa amcanın anlattığı
İnce memet hikayesi gelir yüreğimde dururdu
O zamanlar yazmıştık beynimize isyanı
Biz çocukluğumuzdan başlatmıştık
Hiç kimseye el pençe divan durmayacağımızı