Yoksul Düşler Dönencesi Şiiri - Ebru Asya

sebebi olmayan kelimeler yapıştı dilime
varlığın ortasında darlık müsebbibim
kar altı nefessizce yaşanan bir kış
kaşığı süngü niyetli vurgunluğuyla
bir azıksız ölüm...

uykusuz sabahlar
ve birazda özlemin pıtıraklı tellerine asılı kalan
hayırsız türküler söylendim
itibarsız ve arsız insancık sürüsü
hep etrafımda
“oyuk açılan bedenimde yara izi
koyup gidenler utansın “
diyemiyorum işte
hayat barikatının kanlı militanlığını giyinmişim
örtünülen fal tuzağı kahve telvesi birazda
veya az buçuk yoksul düş dönencesi
ufuksuz zamanlar uçurdum güneşin sancağında
dalga dalga yandım

çal beni ey göğsüm
çal beni kalp atışlarım
duyulsun bağrımın umutsuz söylencesi
kahır mektupları yolladım viranemden
kırık kalemlerin derin iziyle yazıldı bilesin
bilesin yalnız senin elinde tutunur yamalarımın dikişi
yumuk ellerini düşünüyorum şimdi
hasretle parmaklarımın dokunuşunu
titrek ve bir o kadar da ürkek
bakışlarını düşünüyorum
çekingen mahur bir şarkı kadar içli
milyon defa bakmaya doyamadığım
hiç kimseyi yerine koyamadığım
vurgun yemiş dağların mor sessizliğinde uyumuş
bir eşkiya halimin sende
masumiyete
dönüştüğümü düşündüm

bu şiir ki yoksul düşler dönencesi
çal beni ey göğsüm
çal beni kalp atışlarım
duyulsun bağrımın umutsuz söylencesi

EbRuAsya//

Ebru Asya
Kayıt Tarihi : 18.1.2022 01:26:00