Bütün güçlükleri siliyorum yaşam yolunuzdan
Karanlığınıza ışık tutuyorum,biraz durun
Neden böyle umutsuz,çaresizsiniz?
Gözlerinizdeki hüznü okuyorum.
Gecenin sessizlik duvarları sağır mı sağır
Adamın biri trampet çalıyor çıldırasıya
Sabahçı kahvelerinde Ezo gelin uyanıyor
Sığınıyor gece kuşları kutsal aydınlığa.
Damda bir kedi düşsel umutlar içinde
Uzanmış kirli yerlerini yalıyor gün ışığında
Kutsal bayramlarda giyiniyor yoksul çocuklar
Bir bayramlık sevinçleri avuçlarında.
Uzatınız antenlerinizi duyarlılığı varsa biraz
Yurdumun yoksul çocuklarına kadar
Seviniz onları da ne olur,ölmezsiniz ya !
Kendi öz çocuklarınız kadar.
Biraz onlarda sevinsinler,gülsünler,oynasınlar
Böyle acı acı somurtup durmasınlar
Onların da bütün giysileri olsun
Yokluğu hiç olmazsa bir süre duymasınlar.
Uzatmazsanız ellerinizi onlara kadar
Savrulur solarlar kimsesiz,dağ rüzgarlarında
Açılan güz çiçekleri gibi belki de
Doymadan yaşamanın güzelliğine.
Varlık yıllığı 1964
Kayıt Tarihi : 18.6.2021 13:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
