Bir sonbahar günüydü,
Ağaçlar dökmüştü yapraklarını
Benim gibi çıplak yalnızlığın koynunda
Çaresiz umutları sönmüş;
Kan ağlıyor bütün günün ardında
Geceler tutkun,geceler vurgundur bana
Bırakmıyor perişan yakamı...
fezayı bağlayarak yorgun kanatlarına
bir güvercin uçurup kıtalar arasından
çağırdın beni
geçerek birer birer sürgün kanyonlarını
derbeder koşup geldim ışıldayan tahtına
yarım koyup bir bardak kurşun rengi çayımı
Devamını Oku
bir güvercin uçurup kıtalar arasından
çağırdın beni
geçerek birer birer sürgün kanyonlarını
derbeder koşup geldim ışıldayan tahtına
yarım koyup bir bardak kurşun rengi çayımı
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta