İçimde tutkuyu coşkuya...
Coşkuyu hüzne...
Hüznü umuda bırakan
bir silsile var.
içimdeki dehliz taştı. Tuttum sanıp elimden kaydırdıklarım , görmeden yaşadığım, susarak konuştuğum, dokunmadan hissettiğim
her şey bir an ya da zamansız bir mekan...
Gönül dinlemez ki. elini bırakan annesini arayan çocuk gibiyim korkak, masum ve ağlamaklı. ne kadar da korunmaya muhtaç... ne kadar da çaresiz.. bazı zamanlarda her şeyin sahibi olup hiçbir zaman asıl şeyi alamayacak kadar yoksul...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta