Yoksul Şiiri - Muhittin Laçin

YOKSUL

Komşulardan bulamadı borç para
Fakir idi gidemedi doktora
Gün geçtikçe azdı büyüdü yar
Muhtar ilmühaber yazdı gönderdi
Ardı sıra bakıp kızdı gönderdi

İnleye inleye geldi şehir e
Yol boyunca su istedi ha bire
Adres bilmiyordu sordu on yere
Derdini Allah a dizdi gönderdi
Ah çekti içinden tozdu gönderdi

Zor zor hastanede buldu kendini
içinde ne varsa döktü derdini
Doktor bey görünce soluk rengini
Uzun bir reçete yazdı gönderdi
İyice yüreğini ezdi gönderdi

Açıp meramını anlatamadı
Dediğinden doktoru hiç anlamadı
İğneye ilaca lüzum kalmadı
Hekim sorulardan bezdi gönderdi
İçinde ki derdi sezdi gönderdi

Git dedi babacığım zaten bitmişsin
Derdi kucağında sen büyütmüşsün
Velhasıl ı sen kendine etmişsin
Duygulu gözlerle süzdü gönderdi
İstemeden kırdı özdü gönderdi

Yavaş yavaş indi merdivenlerden
Titredi gözleri karardı birden
Ölüsü taşındı düştüğü yerden
Devlet bir tutanak çizdi gönderdi
İsim adresini çözdü gönderdi

Yıkarken kimsesi yoktu başında
Sitem vardı kirpiğinde kaşında
Garip yoksul musallanın taşında
Yaratan dünyaya yazdı gönderdi
Komşular mezara güzdü gönderdi

Kimsesi çok kimsesizdi fukara
Yansımıştı saçında ki aklara
O Garibi yine garip mezara
Yüreğini yakan közdü gönderdi
Açık kalan bir çift gözdü gönderdi

Muhittin laçin.y.t.1982